Mars-Żbik

ADR (fr. L' Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route) to międzynarodowa konwencja dotycząca drogowego przewozu towarów i ładunków niebezpiecznych, sporządzona w Genewie dnia 30 września 1957r. Została ratyfikowana przez Państwo Polskie w 1975 r. Przepisy umowy ADR są nowelizowane w cyklu dwuletnim. Umowa obowiązuje obecnie w 35 krajach.

Od 2003 roku każde przedsiębiorstwo zajmujące się transportem drogowym towarów niebezpiecznych, zobowiązane jest do wyznaczenia u siebie doradcy ds bezpieczeństwa (Doradca ADR), którego zadaniem jest pomoc w realizacji wymagań nałożonych przez konwencję, sporządzanie obowiązkowych sprawozdań rocznych do wojewody, oraz wprowadzanie odpowiednich procedur i instrukcji bezpieczeństwa. Zgodnie z ustawą o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (z 28 października 2002 r., Dz. U. 199, poz. 1671, art. 21.1) przedsiębiorca oraz inny podmiot wykonujący przewóz towarów niebezpiecznych lub związany z tym przewozem załadunek lub rozładunek jest obowiązany prowadzić nadzór wewnętrzny nad tymi czynnościami i w tym celu wyznaczyć, na swój koszt, doradcę do spraw bezpieczeństwa w transporcie towarów niebezpiecznych.

Zadania doradcy:

1. Doradztwo w zakresie materiałów niebezpiecznych;
2. Ocena zgodności realizacji przewozu z wymaganiami określonymi w ustawie i umowie ADR
3. Sporządzenie rocznego sprawozdania z działalności przedsiębiorcy lub innego podmiotu o których mowa w ustawie ( tj. podmiotu związanego z załadunkiem , rozładunkiem)
4. Sporządzanie raportów powypadkowych dla przedsiębiorcy lub innego podmiotu, o którym mowa w ustawie, wojewódzkiego komendanta Państwowej Straży Pożarnej oraz innych organów prowadzących odpowiednie postępowanie związane z wypadkiem, jeżeli w związku z przewozem materiałów niebezpiecznych doznały obrażeń osoby, nastąpiła szkoda majątkowa lub nastąpiło skażenie środowiska

Obowiązki doradcy obejmują również śledzenie następujących praktyk i procedur związanych z działalnością przedsiębiorstwa, o której mowa: procedur służących zachowaniu zgodności z wymaganiami dotyczącymi identyfikacji przewożonych towarów niebezpiecznych;

Praktyki przedsiębiorstwa w zakresie uwzględniania wymagań specjalnych związanych z przewożonym towarem w przypadku zakupu środków transportu;

• procedur służących sprawdzeniu wyposażenia używanego w związku z przewozem, załadunkiem i rozładunkiem towarów niebezpiecznych;
• prawidłowego szkolenia pracowników przedsiębiorstwa oraz przechowywania dokumentacji szkoleniowej
• wprowadzania prawidłowych procedur ratowniczych w zakresie wypadków i awarii, które mogą zagrażać bezpieczeństwu podczas przewozu, załadunku lub rozładunku towarów niebezpiecznych;
• prowadzenia dochodzeń oraz, jeżeli ma to zastosowanie, przygotowywania sprawozdań na temat poważnych wypadków, awarii lub poważnych naruszeń przepisów podczas przewozu, załadunku lub rozładunku towarów niebezpiecznych;
• wprowadzania odpowiednich środków w celu przeciwdziałania powtarzaniu się wypadków awarii lub poważnych naruszeń przepisów;
• uwzględniania przepisów oraz wymagań specjalnych odnoszących się do przewozu towarów niebezpiecznych przy wyborze podwykonawców oraz partnerów;
• sprawdzania, czy pracownicy zaangażowani w przewóz, załadunek lub rozładunek towarów
• niebezpiecznych otrzymali szczegółowe procedury postępowania i instrukcje;
• stosowania środków mających na celu zwiększanie wiedzy w zakresie zagrożeń związanych z przewozem, załadunkiem i rozładunkiem towarów niebezpiecznych.
• Wprowadzania procedur kontrolnych służących sprawdzeniu czy środek transportu zaopatrzony jest: w wymagane dokumenty i sprzęt awaryjny oraz czy takie dokumenty i sprzęt odpowiadają przepisom wprowadzania procedur kontrolnych służących sprawdzeniu przestrzegania wymagań dotyczących załadunku i rozładunku.